1 października 1924 roku w Lublińcu rozpoczęła swoją działalność Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa w Lublińcu. Mieściła się w gmachu Publicznej Szkoły Powszechnej (obecnie zwanej starą szkołą) i liczyła 3 klasy. W latach międzywojennych uczęszczało do niej średnio 200 uczniów. Nauka odbywała się jedynie w godzinach popołudniowych i wieczorowych.
Założycielem i kierownikiem szkoły do wybuchu wojny był Jakub Bazarnik, kierownik szkoły powszechnej. Od dnia założenia szkoły zatrudnieni w niej byli następujący nauczyciele: Stanisław Owczarek, Jan Przybyła, Karol Lakwa, Kołodziejczyk, Błachut. W następnych latach dołączyli do nich: Stanisław Szelc, Antoni Bednarz, Rudolf Rzemieniecki, Ludwik Klama, Antoni Maryniak, Emeryk Cieślar, Jan Mróz, Franciszek Januś, Stanisław Wojciechowski, Kazimierz Krzyszkowski, Jan Galon, Jan Handy, Feliks Józefowicz, ks. Wojciech. Jak wynika z jedynej pozostałej z okresu międzywojennego księgi odpisu świadectw, w roku szkolnym 1938/39 ukończyło klasę trzecią 70 uczniów.
Zgodnie z ówczesnym systemem szkolnictwa zawodowego w zakres nauki szkolnej wchodziły następujące przedmioty: język polski, historia, nauka o Polsce, matematyka, geografia gospodarcza i religia. Prócz tego uczono jeszcze przedmiotów zawodowych: materiałoznawstwa, rysunku technicznego, nauki o zawodach i nauki o handlu. Młodzież zobowiązana była brać udział w lekcjach wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego.
W okresie międzywojennym bardzo prężnie działało harcerstwo. Spośród 12 drużyn działających w latach trzydziestych na terenie powiatu aż 4 prowadzone były przez nauczycieli zatrudnionych w szkole. Należeli do nich: Rudolf Rzemieniecki, Stanisław Wojciechowski, Jan Handy i Ludwik Klama - jednocześnie Komendant Hufca ZHP.
II wojna światowa przerwała działalność szkoły. Okupanci uruchomili w Lublińcu niemiecką szkołę zawodową, której kierownikiem był Karol Nietschke. Nauczyciele Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej szukali zatrudnienia w przedsiębiorstwach prywatnych. Wielu z nich zaangażowało się w działania konspiracyjne. Ludwik Klama, który na początku 1939 roku został mianowany komendantem Śląskiej Chorągwi Harcerzy, założył na terenie miasta oddział Organizacji Orła Białego. Skupił w nim uczniów, absolwentów i nauczycieli (był wśród nich m.in. Antoni Żywczok - nauczyciel, Adolf Dygacz - późniejszy muzyk i badacz śląskiego folkloru oraz Konrad Mańka - drużynowy harcerstwa, zamęczony i stracony przez hitlerowców). Podjęli oni działalność dywersyjną na terenie miasta - gromadzili broń, przeprowadzali akcje sabotażowe w zakładach niemieckich, kolportowali ulotki antyniemieckie.
Wielu spośród nauczycieli szkoły zginęło podczas II wojny światowej. Jakub Bazarnik zmarł w marcu 1943 r. Jan Galon, członek służby łączności, w 1939 roku więziony był w niemieckim obozie koncentracyjnym w Mauthausen - Gusen, gdzie zginął w 1940 r. Ks. Wojciech zamęczony został w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1942 r., gdzie od 1940 do wyzwolenia więziony był również Stanisław Owczarek. W obozie jenieckim przebywał Franciszek Januś oraz zatrudniony po wojnie historyk - Artur Galm. Jan Handy, przed wojną najpopularniejszy w Lublińcu harcerz i ulubiony przez młodzież instruktor, jako porucznik rezerwy został adiutantem Stanisława Wilimowskiego, dowódcy 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty i dowodził kompanią strzelecką. Zginął zamordowany w Katyniu.
Po oswobodzeniu Polski spod okupacji niemieckiej w Lublińcu najpierw przystąpiono do organizowania szkolnictwa powszechnego. Działalność Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej wznowiono w dniu 7 stycznia 1946 roku. Jej organizatorem i pierwszym kierownikiem był Ludwik Klama powołany po zakończeniu wojny na stanowisko inspektora szkolnego. Zainicjował on społeczną zbiórkę polskich książek, które trafiły do biblioteki, wspomagając formujące się szkolnictwo.
Szkoła umieszczona została w gmachu Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2. Nauka odbywała się do końca roku szkolnego 1945/46 dwa razy w tygodniu, w poniedziałki i piątki w godzinach popołudniowych w wymiarze 12 godzin tygodniowo. Było pięć klas: 1 przygotowawcza, 2 klasy pierwsze i 2 klasy drugie, w których uczyło się w końcu roku szkolnego 1945/46 156 uczniów, w tym 28 dziewcząt. Ogólna liczba uczniów we wrześniu 1946 wynosiła 205, a w końcu roku szkolnego 290, w tym 50 dziewcząt. Od 1 paźddziernika 1946 r. wprowadzono naukę 3 razy w tygodniu w wymiarze 18 godzin. Szkoła liczyła 6 klas, nauka odbywała się nadal w gmachu Publicznej Szkoły Powszechnej w godzinach popołudniowych. Od 1 września 1946 roku kierownictwo objął Stanisław Owczarek. Znacznej zmianie uległ skład grona pedagogicznego, które pod koniec roku liczyło 16 nauczycieli kontraktowych, wszyscy zatrudnieni byli w niepełnym wymiarze godzin.
W ciągu roku szkolnego Ministerstwo Oświaty zmieniło nazwę szkoły na Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa.
Jako ważniejsze wydarzenie w roku 1947/48 odnotować należy powstanie samorządu uczniowskiego, dzięki któremu uruchomiona została spółdzielnia uczniowska. Przystąpiło do niej 250 uczniów. Uruchomiony został sklepik szkolny. Założono szkolne koło ZWM, które liczyło 63 członków. Uruchomiono akcję dożywiania uczniów, na którą szkoła otrzymywała z Kuratorium Oświaty 7000 zł. miesięcznie. Akcją objętych było 38 uczniów.
Do roku szkolnego 1948/49 nauka odbywała się w godzinach popołudniowych. Młodzież przychodziła do szkoły przemęczona pracą zawodową, często zdarzały się przypadki zasypiania na lekcjach, zwłaszcza wśród piekarzy. W tej sytuacji inspektorat szkolny w Lublińcu przydzielił w budynku Szkoły Powszechnej nr 2 cztery sale wykładowe i kancelarię do wyłącznego użytku tzw. "zawodówki", co umożliwiło od września 1948 r. rozpoczęcie nauki dziennej. Pomieszczenia te nie odpowiadały w pełni potrzebom szkoły, dlatego dyrekcja kontynuowała usilne starania o uzyskanie osobnego gmachu szkolnego.
W kwietniu 1949 r. opiekę nad szkołą objął Związek Metalowców , na czele którego stanął Czesław Mszyca z Fabryki Maszyn Rolniczych w Lublińcu. Uruchomiono Państwowe Liceum Mechaniczne. Natomiast w 1950 roku otworzono Liceum Administracyjno-Gospodarcze.
Od roku 1951 szkoła rozpoczęła kształcenie w dwóch kierunkach: ślusarsko-maszynowym, ślusarsko-traktorowym i ponownie zmieniła nazwę na Państwową Zasadniczą Szkołę Metalową. Kierownictwo wszystkich dotychczas istniejących w Lublińcu szkół zawodowych objął Stanisław Owczarek, którego zastępcą ponownie został Karol Feliks. Ogółem przyjęto do klas pierwszych 93 uczniów.
Wśród zaleceń powizytacyjnych z września 1949 roku wymieniono konieczność większego upolitycznienia grona nauczycielskiego i całej szkoły, otoczenie szczególną opieką ZMP i zatroszczenie się o ideowe wychowanie młodzieży w "duchu socjalistycznym". W tym roku stan liczebny uczniów znacznie się zmniejszył, z 328 w czerwcu 1949 do 195 we wrześniu 1949.
Nowy rok szkolny 1950/51 rozpoczął się zmianą na stanowisku dyrektora szkoły. Dotychczasowy dyrektor, Stanisław Owczarek, został odwołany ze stanowiska, a jego miejsce zajął mgr Józef Serafin z Kluczborka. Odwołanie to nastąpiło na polecenie władz oświatowych bez porozumienia z władzami partii. Dlatego Komitet Powiatowy PZPR spowodował ponowne powierzenie funkcji dyrektora Stanisławowi Owczarkowi od dnia 01. 12. 1950 r.
W tym czasie w Warszawie rozpoczął obrady Pierwszy Polski Kongres Obrońców Pokoju, w którym uczestniczyło około 1000 delegatów z całego kraju. Powiat lubliniecki reprezentowało trzech delegatów, między innymi Stanisław Owczarek, dyrektor szkół zawodowych w Lublińcu, przewodniczący tutejszego Komitetu Obrońców Pokoju.
W roku szkolnym 1952/53 do Szkoły Metalowej po raz pierwszy zapisały się dziewczęta - było ich 17. Wszystkie otrzymały stypendia i najlepsze warunki pracy podczas nauki zawodu.
W roku 1953 uruchomiono bibliotekę szkolną. Cieszyła się ona znaczną popularnością, średnia przeczytanych książek za rok wnosiła 29. Stale powiększana baza biblioteki liczyła już dwa lata póżniej 3720 tytułów.
Szkoła troszczyła się o staranne wychowanie młodzieży, szczególnie uroczyście obchodzono dziesięciolecie niepodległości, odbywały się liczne akademie i uroczystości, na których podsumowywano dorobek bieżących lat. Przypominano tragizm wojny .
W roku szkolnym 1956/57 młodzież szkoliła się w klasach o specjalności ślusarstwa uniwersalnego, budowlano-rzemieślniczej, o specjalności zdun i malarz. W 1957 roku przedłużono naukę w szkołach zawodowych o kierunku metalowym z 2 do 3 lat, co pogorszyło jeszcze i tak już trudną sytuację lokalową, zwłaszcza po oddaniu szkole podstawowej na polecenie miejscowych władz oświatowych sali lekcyjnej. Konieczne było umieszczenie jednej z klas w budynku warsztatów szkolnych w świetlicy.
Z początkiem września 1958 roku przestała istnieć Dokształcająca Szkoła Zawodowa, a szkolnictwo zawodowe podporządkowane zostało Wojewódzkiej Radzie Narodowej. W jej miejsce powołano Zasadniczą
Szkołę Zawodową dla Pracujących. Władze oświatowe po kolejnej wizytacji postanowiły wybudować w Lublińcu nowe pomieszczenia dla szkoły zawodowej i warsztatów. We wrześniu 1958 roku otworzono jedną pierwszą klasę w Zasadniczej Szkole Zawodowej dla uczniów odbywających naukę zawodu u mistrzów w prywatnych i spółdzielczych warsztatach. Nauka odbywała się trzy razy w tygodniu w poniedziałki, środy i piątki w godzinach popołudniowych.
Nowy rok szkolny 1960/61 rozpoczęła uroczysta akademia pod hasłem "Odnawiamy Śluby Grunwaldzkie ZMS z okazji 550 rocznicy zwycięstwa". 15 lipca 1960 roku cała młodzież szkolna powtórzyła uroczyście ślubowanie złożone przez polską młodzież w dniu odsłonięcia pomnika na polach grunwaldzkich. Tekst ślubowania stał się mottem w pracy wychowawczej na rok szkolny 1960/61.
Od 1 listopada uruchomiona została klasa pierwsza dla uczennic pracujących w Śląskich Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Lublińcu jako prządki. W zawodzie przędzarz włókien łykowych kształcone były dziewczęta aż do 1992r.
"1000 krzewów na tysiąclecie państwa polskiego" to hasło, które przyświecało w 1961r. młodzieży podczas sadzenia krzewów dookoła budynku warsztatów. Akcją kierował nauczyciel maszynowni pan Józef Wróbel.
Jesienią 1962 roku otworzono dodatkowe 2 klasy dla młodzieży pracującej: elektryczną i ogólnozawodową, gdyż Częstochowskie Zakłady Energetyczne zgłosiły 42 młodocianych pracowników na naukę dokształcającą.
Podczas wyjątkowo ostrej zimy 1962/63, kiedy to temperatura spadła poniżej - 20 stopni Celsjusza, a nocami nawet poniżej 30, nauka została przerwana na trzy dni. Młodzież miała trudności z dotarciem do szkoły. Po wznowieniu nauki uczniowie zostali zaangażowani do odśnieżania miasta.
W tym roku szkolnym liczba klas wzrosła do 14. Było 8 klas zawodowych dla pracujących i 6 klas młodzieżowych. Łącznie w Zasadniczej Szkole Zawodowej uczyło się niespełna 500 osób. Pojawiła się konieczność powołania zastępcy dyrektora. Od listopada 1962 roku został nim nauczyciel fizyki i matematyki mgr Piotr Polak.
Ze względu na wzrost liczby klas młodzieży pracującej od początku roku szkolnego 1963/64 zorganizowano naukę na dwie zmiany przez cały tydzień. W godzinach popołudniowych uczyły się klasy włókiennicze. W tym roku szkolnym został przeprowadzony remont kapitalny budynku warsztatów szkolnych. Założono centrale ogrzewanie, wyremontowano dach oraz kuźnię i spawalnię. Całość wymalowano. Ze strony szkoły prace nadzorował kierownik warsztatów szkolnych Wiesław Cembrzyński.
Z powodu powiększania się liczby klas pracujących coraz pilniejsza była potrzeba budowy osobnego budynku. Aby przyspieszyć budowę, miejscowe zakłady pracy podjęły na ten cel czyny społeczne. Młodzież szkolna również pracowała wiele godzin przy wyrównywaniu terenu. Budowa nowego budynku rozpoczęła się we wrześniu 1963 roku, a jego lokalizacja mieściła się przy ulicy Zwycięstwa obok wybudowanej niedawno Szkoły Podstawowej. Teren budowy obejmował 2 hektary, przewidywano budowę na nim w następnej kolejności warsztatów szkolnych i internatu międzyszkolnego. Wykonawcą było Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Terenowego. Prace posuwały się bardzo powoli. Aby je wspomóc, młodzież klas trzecich, pod opieką nauczyciela ślusarni Romana Wróbla, pracowała w czasie pogodnych dni września i października.
Miesiące wrzesień i październik to czas porządkowania trenu wokół nowego budynku i starań o wyposażenie szkoły. Pieczę nad tymi działaniami sprawował Piotr Polak. Harcerze ze szkolnej drużyny pod kierunkiem Franciszka Irka przystąpili do wykonania dekoracji.
21 października 1965 roku oddano do użytku nowy budynek szkolny. Na uroczystość otwarcia przybyli liczni goście reprezentujący władze miejskie i powiatowe.
1 sierpnia 1966 roku szkoła otrzymała nazwę Zasadnicza Szkoła Zawodowa im. Ludwika Waryńskiego.
W 1967 roku otworzono na terenie szkoły sklep harcerski, w którym można było kupić pieczywo, mleko, herbatę. Jednak aktywność młodzieży na tym się nie skończyła.
Uczniowie uczestniczyli w licznych konkursach i rywalizacjach . W miesiącu oszczędzania, październiku, uczniowie pod kierunkiem Franciszka Irka wykonali szereg dekoracji propagujących oszczędzanie. Komisja oceniająca dekoracje we wszystkich szkołach i zakładach pracy wyróżniła naszą szkole, przyznając jej dyplom i nagrodę w postaci aparatu fotograficznego "Druh". Również w roku 1969 szkoła zajęła pierwsze miejsce w powiecie w konkursie na najlepiej udekorowaną placówkę.
31 października 1967 roku powołano Zasadniczą Szkołę Zawodową Dokształcającą, której dyrektorem został Tadeusz Żurawski. Przez trzy lata w budynku mieściły się dwie szkoły i dwie dyrekcje. Wspólni byli natomiast nauczyciele. 25 listopada 1968 roku otworzono warsztaty szkolne dla Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej. W ich skład wchodziła kuchnia i stołówka szkolna. Ta pierwsza była wówczas najnowocześniej wyposażonym obiektem tego typu w mieście. Kierownikiem warsztatów została Barbara Borzuchowska.
W 1967 roku otworzono na terenie szkoły sklep harcerski, w którym można było kupić pieczywo, mleko, herbatę. Jednak aktywność młodzieży na tym się nie skończyła.
Każdego roku wiosną młodzież odbywała liczne wycieczki edukacyjno - poznawcze. Dodatkowo, aby umożliwić młodzieży szkolnej pełniejszy kontakt z różnymi formami kultury, w październiku 1971 roku odbył się pierwszy z serii comiesięcznych koncertów umuzykalniających w wykonaniu artystów Filharmonii Śląskiej.
W tym roku szkolnym wyraźnie widać działalność pozalekcyjną placówki:
- Szkolny zespół muzyczny kierowany przez Bogusława Hrycyka zdobył wyróżnienie na Powiatowym Przeglądzie Szkolnych Zespołów Artystycznych.
- Przez Zbigniewa Martyniuka została założona ciemnia fotograficzna.
- Działał zespół małych form teatralnych kierowany przez polonistę - Jana Plutę.
Franciszka Irkaa.
- Kółko radiotechniczne pod opieką Norberta Furmana wystawiło samodzielnie sporządzone modele.
- Kółko filatelistyczne kierowane przez Krystynę Irek odniosło sukcesy w Ogólnopolskim Młodzieżowym Maratonie Filatelistycznym na temat " Kopernik - życie i działalność", uczeń J. Rusek zajął IV miejsce.
- Aktywnie działa drużyna harcerska kierowana przez Teresę Widomską i Norberta Furmana . Drużyna liczyła 48 harcerzy skupionych w 6 zastępach. Drużynowym był Zygmunt Jędrak, przybocznymi Ryszarda Banaszkiewicz i Eugenia Pabis.
W 1972 r. Tadeusz Żurawski doprowadził do uruchomienia Liceum Zawodowego o specjalności: mechanik budowy i naprawy maszyn.
1 września 1973 szkoła przyjęła nazwę Zespół Szkół Zawodowych Nr 1, nazwa ta będzie obowiązywać do 2002 r. W jej skład wchodziły:
21 marca 1980 roku odbył się uroczysty apel poświęcony idei olimpijskiej oraz moskiewskiej olimpiadzie. Apel połączony był ze spotkaniem z Zygmuntem Anczokiem, byłym reprezentantem Polski i członkiem " złotej jedenastki " w piłce nożnej na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium.
Przełom lat 70 i 80 to okres znaczących sukcesów szkoły w dziedzinie sportu. We współzawodnictwie międzyszkolnym młodzież została Drużynowym Mistrzem Województwa Częstochowskiego w narciarstwie klasycznym w biegu na 5 km . Skład zespołu: Lucjan Cyroń, Marek Szwedziński, Jerzy Sogórski, Zdzisław Labus, Grzegorz Grabiński - wszyscy z rocznika 1961-62. W tych samych zawodach w Olsztynie grupa młodsza (rocznik 1963-64) wywalczyła III miejsce. Byli to: Krzysztof Konieczny, Tomasz Jeziorski, Bogdan Sobczyk, Grzegorz Wołowczyk i Marek Skoczyński.
Drużyna ZSZ nr 1 wywalczyła 24 stycznia 1980 roku w Krzepicach tytuł wicemistrza województwa częstochowskiego w jeździe szybkiej na lodzie. Skład drużyny: Andrzej Szyndzielorz, Wiesław Białas, Jerzy Krawczyk, Wacław Hernik.
Reprezentacja szkolna uzyskała także tytuł Mistrza Województwa Częstochowskiego w piłce nożnej. Skład drużyny: Bogdan Gibek, Gerhard Mrugała, Marek Kulik, Tadeusz Praski, Lucjan Cyroń, Marek Szwedziński, Wiesław Białas, Stanisław Żuk, Krzysztof Konieczny, Jerzy Pach, Jan Skubała, Ernest Kandora, Krzystof Kania, Krzysztof Kucharczyk, Andrzej Szyndzielorz, Jan Świercz.
Uzyskaliśmy również tytuł mistrza województwa częstochowskiego w biathlonie. Skład drużyny: Jerzy Sogórski, Lucjan Cyroń, Marek Szwedziński, Krzysztof Konieczny, Zdzisław Labus. W nagrodę za bardzo dobre wyniki sportowe uzyskane w rywalizacji międzyszkolnej na szczeblu wojewódzkim Komitet Rodzicielski ufundował członkom SKS trzydniową wycieczkę do Zakopanego.
W roku szkolnym 1982/83 otwarto 5-letnie Technikum Mechaniczne o specjalności: budowa maszyn. Był to drugi obok Liceum Zawodowego typ szkoły kończącej się egzaminem dojrzałości. W roku następnym przyjęto uczniów wyłącznie do Technikum Mechanicznego. Liceum Zawodowe stało się szkołą wygasającą.
W 1983 powstała drużyna harcerska o specjalności żeglarskiej. Uczniowie nawiązali współpracę ze Stanicą Wodną ZHP w Poraju. Drużynowym został uczeń Gwidon Kruczek. Zbiórki harcerskie odbywały się w harcówce przy Komendzie Hufca w ówczesnym Domu Partii. W 1985 zorganizowano obóz żeglarski w Poraju.
W roku 1984 szkoła otrzymała zgodę władz oświatowych na utworzenie stanowiska drugiego zastępcy dyrektora. Od wielu lat funkcję wicedyrektora pełniła polonistka Jadwiga Bolesławska. We wrześniu 1984 dołączyła do niej Teresa Makarska, nauczycielka przedmiotów technicznych. Po rezygnacji T. Makarskiej od 1985r. funkcję drugiego wicedyrektora sprawował Bogusław Mandrysz.
W dalszym ciągu uczniowie szkoły odnosili sukcesy w sportach zimowych. W 1984r. w finałach wojewódzkich zawodów w biegach narciarskich drużyna dziewcząt zajęła I miejsce. Był to pierwszy puchar dziewcząt w narciarstwie w historii szkoły. Wywalczyły go uczennice: Celina Cyroń z Technikum Mechanicznego oraz Elżbieta Wieczorek, Ewa Gulczyńska, Iwona Sobala, Maria Wielgomas - z Zasadniczej Szkoły Zawodowej. W tym samym roku reprezentacja szkoły zdobyła w łyżwiarstwie szybkim III miejsce (dziewczęta) i II (chłopcy). A w roku 1985 chłopcy poprawili jeszcze ten wynik i zajęli I miejsce w województwie. W tym samym roku przeprowadzono po raz pierwszy zawody w kometce. Mistrzem szkoły został Zygmunt Kempa z Technikum Mechanicznego.
Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było spotkanie z Antonim Piechniczkiem, selekcjonerem polskiej reprezentacji w piłce nożnej, która zajęła III miejsce na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982.
W roku 1985 uczniowie klasy Technikum Mechanicznego po raz pierwszy wzięli udział w Rajdzie Wojsk Ochrony Pogranicza. Zwiedzili wówczas okolice Babiej Góry pod opieką Bogusława Mandrysza. Rajd na stałe wpisał się do historii szkoły. Przez wiele lat uczniowie różnych klas, zarówno technikum, jak i szkoły zawodowej uczestniczyli w tej turystycznej imprezie.
Po raz pierwszy w tym roku z inicjatywy nauczycielki Ziemiosławy Panasiuk zorganizowano uroczystość Otrzęsin dla uczniów klas pierwszych. Odbyła się ona w Miejskim Domu Kultury. Impreza na stałe wpisała się w tradycję szkoły. Do dziś cieszy się ogromnym powodzeniem wśród uczniów i jest zauważana na forum miasta ze względu na walory artystyczne.
1987 r. zaznaczył się w historii szkoły mistrzostwem województwa w piłce nożnej. W finale uczniowie wygrali z reprezentacją częstochowskiego Zespołu Szkół Budowlanych, którego skład w większości stanowili zawodnicy "Rakowa" Częstochowa i "Skry". Kapitanem drużyny był Tomasz Kubicki.
W niedługim czasie od uruchomienia Technikum Mechanicznego odnotowano pierwsze naukowe sukcesy uczniów. W 1988 roku grupa chłopców pod opieką Eugeniusza Romańskiego skonstruowała w ramach prac dyplomowych maszynę wytrzymałościową, służącą do badania materiałów. Nagrodą dla twórców maszyny było zdobycie indeksów na dowolne uczelnie techniczne w Polsce. Otrzymali je: Krzysztof Mizera, Jacek Kubica, Piotr Poloczek i Andrzej Gabor. Maszyna wytrzymałościowa została umieszczona w pracowni technicznej i stanowi pomoc naukową do lekcji przedmiotów zawodowych.
Po wygaśnięciu Liceum Zawodowego dyrekcja szkoły postanowiła rozszerzyć ofertę edukacyjną szkoły. W 1989 otwarto 5-letnie Technikum Budowlane o specjalności technik budownictwa. Nauka zawodu odbywała się w tym typie szkoły średniej w ramach praktyki w zakładach budowlanych na terenie całego powiatu. Podjęto inicjatywę pełniejszego wykorzystania warsztatów szkolnych. Dokonano adaptacji pomieszczeń warsztatowych na sale lekcyjne - w większości pracownie przedmiotów zawodowych Technikum Budowlanego.
W 1992r., po śmierci Jadwigi Bolesławskiej, stanowisko swojego zastępcy dyrektor Józef Kazik powierzył Zofii Raczek, nauczycielce języka polskiego. Nastąpiły również inne zmiany kadrowe. W roku 1992 zatrudniono 4 nowe nauczycielki i był to początek systematycznego napływu nowej kadry pedagogicznej, który trwa nieprzerwanie.
Powiew nowości zwiastowało także otwarcie Policealnego Studium Informatycznego. Kształciło ono swoich studentów w latach 1992 - 1994, umożliwiając im zdobycie zawodu technika informatyka o specjalności programowanie maszyn cyfrowych. W dwuletnim toku nauki słuchacze mieli także możliwość zaznajomienia się z paroma językami programowania. Była to pierwsza tego rodzaju szkoła w naszym powiecie, odpowiadająca na rosnące zapotrzebowanie rynku pracy. Zajęcia odbywały się w dwóch nowo wyposażonych pracowniach komputerowych. Jednak ze względu na duże nasycenie rynku pracy osobami o wykształceniu informatycznym nie prowadzono naboru do studium w latach następnych.
W tym samym okresie zamknięto także Szkołę Przysposabiającą do Zawodu. Od nowego roku szkolnego (1993) zostało natomiast uruchomione 4-letnie Liceum Handlowe. Otwarcie nowego profilu kształcenia było efektem starań dyrekcji o dostosowanie oferty edukacyjnej do potrzeb rynku pracy.
W roku 1993 reprezentanci naszej szkoły zdobyli II miejsce w Mistrzostwach Szkół Ponadpodstawowych w Piłce Nożnej, których finały odbyły się w Częstochowie. W roku następnym zaś odbył się godny odnotowania mecz piłki koszykowej uczniowie kontra nauczyciele z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Nauczyciele często aktywnie uczestniczyli w różnorodnych rozgrywkach sportowych, np. podczas Dnia Sportu.
Rok szkolny 1993/1994 jest rokiem, w którym rozpoczyna działalność Liceum Handlowe. Otwarto dwie klasy kształcące 60 uczniów. W programie nauczania przewidziano zajęcia z przedmiotu komputer w firmie. Nauka w tej szkole daje absolwentom wszechstronną wiedzę handlową i otwiera możliwości dalszego kształcenia na wyższych uczelniach na kierunkach związanych z organizacją, zarządzaniem i handlem.
W 1994 duży sukces odniósł uczeń Technikum Budowlanego, Antoni Bartos, który otrzymał nagrodę Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz nagrodę redakcji miesięcznika "Szkoła Zawodowa" za pracę dyplomową na temat: "Zastosowanie techniki komputerowej do wyznaczania wielkości statystycznych w belkach". Opiekunem pracy była Jolanta Rezek, recenzentami pracownicy naukowi Politechniki Wrocławskiej i Częstochowskiej.
W tym samym roku szkoła nawiązała kontakt z niemiecką szkołą średnią w Steinfeld, dzięki któremu doszło do wyjazdu młodzieży do Köln w maju 1995r. Opiekunami młodzieży byli: ks. Krzysztof Dędek, Olga Gerasymiv, Lidia Szafraniec. Organizatorką całego przedsięwzięcia była nauczycielka chemii Joanna Mandrysz. Młodzież z zaprzyjaźnionej szkoły w Steinfeld złożyła rewizytę w Lublińcu w czerwcu 1995r. Przyjazd gości uświetniło przedstawienie przygotowywane na uroczystość zakończenia roku szkolnego przez nauczycielkę języka polskiego - Lidię Skwarską.
W 1995 uruchomiono kolejny oddział szkoły średniej - 4-letnie Liceum Ekonomiczne. Od września w szkole uczyła się młodzież w aż 44 klasach. W tym roku wprowadzono identyfikatory dla wszystkich uczniów i nauczycieli.
Ważnymi wydarzeniami tego okresu było zdobycie przez Łukasza Klubę z Technikum Budowlanego III nagrody na szczeblu ogólnopolskim w konkursie "Mój Las" oraz wyróżnienie Joanny Tadli z Liceum Handlowego w wojewódzkim konkursie pt. "Fotograficzny obraz- ocena postępowania z odpadami w twojej miejscowości" . Dużym sukcesem było także zdobycie przez Katarzynę Cembrzyńską wyróżnienia w konkursie organizowanym przez Konsulat Polski w Wiedniu na pracę w języku niemieckim na temat Austrii.
Od nowego roku szkolnego zostały we wszystkich placówkach powołane Kluby Integracji Europejskiej - "Euro . Ich celem było propagowanie idei integracji europejskiej. Opiekunkami klubu w Zespole Szkół Zawodowych nr1 były nauczycielki języków obcych: Olga Gerasymiv i Anna Giemza. W lutym 1996 w Oleśnie odbyło się I seminarium Młodzieżowego Stowarzyszenia Integracji Europejskiej. Na spotkanie wydelegowano uczennice: Izabelę Famułę i Justynę Skolik z Liceum Handlowego pod opieką p. Joanny Mandrysz. Klub został organizatorem corocznej imprezy szkolnej - Dni Europejskich.
20 stycznia 1997 roku odbyło się w Urzędzie Miejskim w Lublińcu spotkanie stanowiące finał ogłoszonego przez Radę Miasta konkursu na projekt fontanny. Miała ona stanąć na rynku naszego miasta. Zwycięzcą konkursu okazał się Robert Lizurek, uczeń klasy V Technikum Budowlanego. Na spotkaniu władze miejskie zapewniły, że fontanna pojawi się jeszcze w tym samym roku. Projekt nigdy nie został zrealizowany.
Wiosną 1997 po raz pierwszy zorganizowane zostały w Lublińcu Targi Edukacyjne dla uczniów kończących szkoły podstawowe. Odbyły się one w MDK. Przedstawiono krótki program artystyczny i przygotowano stanowisko, pozwalające na zasięgnięcie przez wszystkich zainteresowanych informacji o placówce. ZSZ nr1 zajął 1 miejsce w konkursie na najciekawszą prezentację.
W 1998 roku szkolna drużyna siatkarska pod opieką p. Ireny Jeremicz zajęła I miejsce w Miejskim Turnieju Szkół Piłki Siatkowej. Kapitanem drużyny była Agnieszka Chumięcka z Liceum Ekonomicznego.
Sukces na forum wojewódzkim odniósł w tym roku szkolnym Łukasz Kluba z Technikum Budowlanego. Zajął on II miejsce w Konkursie VI Tygodnia Ziemi organizowanym pod patronatem Prezesa Rady Ministrów prof. J. Buzka. W tym samym konkursie wyróżnienia uzyskali: Joanna Pracz z LO oraz Michał Urzynicok i Piotr Owczarek z TM. Po raz pierwszy w tym roku szkolnym najzdolniejszy uczeń, który wyróżniał się szczególnymi uzdolnieniami w danej dziedzinie został nagrodzony za dobre wyniki specjalnym stypendium. Jego fundatorem był Prezes Rady Ministrów. Szkoła wytypowała do tej nagrody uczennicę Liceum Handlowego Justynę Ploskę.
W czerwcu 1999 nastąpiły zmiany kadrowe. Szkołę opuścił wicedyrektor Bogusław Mandrysz, który objął stanowisko dyrektora Gimnazjum nr 2 w Lublińcu. Od września funkcję wicedyrektora zaczęła sprawować Jolanta Romańska - nauczycielka przedmiotów zawodowych - mechanicznych.
W skład Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 wchodziły wówczas:
20 stycznia 1997 roku odbyło się w Urzędzie Miejskim w Lublińcu spotkanie stanowiące finał ogłoszonego przez Radę Miasta konkursu na projekt fontanny. Miała ona stanąć na rynku naszego miasta. Zwycięzcą konkursu okazał się Robert Lizurek, uczeń klasy V Technikum Budowlanego. Na spotkaniu władze miejskie zapewniły, że fontanna pojawi się jeszcze w tym samym roku. Projekt nigdy nie został zrealizowany.
Wiosną 1997 po raz pierwszy zorganizowane zostały w Lublińcu Targi Edukacyjne dla uczniów kończących szkoły podstawowe. Odbyły się one w MDK. Przedstawiono krótki program artystyczny i przygotowano stanowisko, pozwalające na zasięgnięcie przez wszystkich zainteresowanych informacji o placówce. ZSZ nr1 zajął 1 miejsce w konkursie na najciekawszą prezentację.
W 1998 roku szkolna drużyna siatkarska pod opieką p. Ireny Jeremicz zajęła I miejsce w Miejskim Turnieju Szkół Piłki Siatkowej. Kapitanem drużyny była Agnieszka Chumięcka z Liceum Ekonomicznego.
Sukces na forum wojewódzkim odniósł w tym roku szkolnym Łukasz Kluba z Technikum Budowlanego. Zajął on II miejsce w Konkursie VI Tygodnia Ziemi organizowanym pod patronatem Prezesa Rady Ministrów prof. J. Buzka. W tym samym konkursie wyróżnienia uzyskali: Joanna Pracz z LO oraz Michał Urzynicok i Piotr Owczarek z TM. Po raz pierwszy w tym roku szkolnym najzdolniejszy uczeń, który wyróżniał się szczególnymi uzdolnieniami w danej dziedzinie został nagrodzony za dobre wyniki specjalnym stypendium. Jego fundatorem był Prezes Rady Ministrów. Szkoła wytypowała do tej nagrody uczennicę Liceum Handlowego Justynę Ploskę.
Wynik głosowania:
- za przystąpieniem: 156
- przeciwko przystąpieniu: 55
Nowy rok 2002/2003 przyniósł wiele zmian. Szkoła przyjęła nową nazwę: Zespół Szkół Ogólnokształcąco-Technicznych nr 1 w Lublińcu.
Druga kwestia dotyczyła spraw personalnych. Po zwycięstwie w październikowych wyborach samorządowych dyrektor Józef Kazik objął stanowisko Burmistrza Miasta Lublińca. Zakończyła się trwająca 25 lat kadencja p. Kazika, a obowiązki dyrektora przejęła pani Zofia Raczek, od 10 lat pełniąca funkcję wicedyrektora. W maju 2003 r. Starosta Powiatu Lublinieckiego Jan Demarczyk mianował Zofię Raczek dyrektorem ZSOT nr 1. Oprócz Jolanty Romańskiej funkcję drugiego zastępcy zaczęła pełnić Beata Dudek - dotychczas zatrudniona na stanowisku bibliotekarza.
Od września 2002 r. do szkół średnich w całej Polsce wkroczyła reforma oświatowa. Pojawiły się nowe typy szkół, a wszystkie dawniej utworzone funkcjonować zaczęły jako wygasające. Uruchomiono od nowego roku szkolnego następujące typy klas:
Rok 2002/2003 zaznaczył się w historii szkoły wieloma przedsięwzięciami, których celem było promowanie placówki w powiecie. Dyrektor Zofia Raczek i Alina Lipowska zorganizowały Powiatowy Konkurs "Moja mała ojczyzna" adresowany do młodzieży szkół średnich i gimnazjalnych. Matematyczki - Joanna Walczak i Maria Kubat przeprowadziły Powiatowy Konkurs Matematyczny "Matematyka w banku". W następnym roku szkolnym odbyła się druga edycja tego konkursu opracowana przez Grażynę Kaczorowską i Gabrielę Patrzyk pt. "Matematyka w biznesie".
Dnia 2 czerwca 2003 odbyło się prareferendum w sprawie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Jego organizatorami były: pani mgr Alina Lipowska i mgr Krystyna Pacuda - współpracowały z Centrum Edukacji Obywatelskiej. W referendum mogli wziąć udział wszyscy uczniowie ZSOT nr 1. Każdy odpowiadał na pytanie: Czy wyrażasz zgodę na przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej?.
11 września Szkołę odwiedził Jan Maria Rokita. Młodzież miała okazję wysłuchać wykładu dotyczącego aktualnej sytuacji politycznej kraju. W drugiej części spotkania uczniowie zadawali pytania.
Szkoła zaangażowała się w organizację Światowego Dnia Bez Papierosa. Zwieńczeniem obchodów było spotkanie z ówczesnym Posłem na Sejm - panem Edwardem Maniurą, które odbyło się 8 listopada.
1 marca 2007 roku ZSOT przeszło we władanie pani Joanny Walczak - wieloletniej nauczycielki matematyki, która prowadzi szkołę do dziś. Dyrektor Joanna Walczak nie tylko sprawnie zarządza placówką, ale jest także cenionym pedagogiem (w 2013r. zwyciężyła w plebiscycie na Najlepszego Nauczyciela Powiatu Lublinieckiego), wykładowcą, trenerką i autorką publikacji oświatowych. Pod jej kierownictwem szkoła wchodzi w kolejne etapy przemian i podejmuje liczne wyzwania. Od 2007r. w ZSOT przygotowywane są i realizowane projekty dotowane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego, Europejski Fundusz Społeczny oraz fundusze norweskie i inne programy rządowe. W ramach tych projektów odbywają się w szkole dodatkowe zajęcia edukacyjne, zajęcia sportowe, taneczne, dziennikarskie, językowe, a także szeroko zakrojone działania profilaktyczne. Nauczyciele wyjeżdżają na staże zawodowe do innych krajów (do tej pory: Islandia, Norwegia, Anglia, Hiszpania, Grecja i ostatnio Finlandia).
Szkoła otrzymała od Kuratorium Oświaty 31,5 tys. zł na organizowanie dodatkowych zajęć. Fundusze zostały przeznaczone m.in. na naukę języka rosyjskiego, zorganizowanie biwaku integracyjnego dla klas pierwszych, działalność klubu filmowego, koła dziennikarstwa radiowego oraz tanecznego. Zaplecze finansowe pokryje także koszty wycieczek dydaktycznych i dodatkowych zajęć edukacyjnych.
14 października uroczyście otwarto nową pracownię komputerową. 15 komputerów firmy Macintosh i 4 stanowiska multimedialne szkoła otrzymała dzięki przystąpieniu do projektu "Pracownie komputerowe dla szkół", który był współfinansowany z Europejskiego Funduszu Społecznego.
16 października 2007 r. odbyły się w naszej szkole prawybory parlamentarne, w których wzięli udział wszyscy uprawnieni do głosowania uczniowie. Celem przedsięwzięcia było realizowanie założeń edukacji obywatelskiej. kształtowanie postawy bycia świadomym obywatelem, który zna swoje prawo decydowania o przyszłości państwa. Szkolne prawybory miały za zadanie także zwiększyć frekwencję młodych głosujących podczas prawdziwych wyborów 21 października.
Pomysłodawczynią akcji była pani Beata Kąpielska, którą wspomagały panie Alina Lipowska i Hanna Ślimak.
W 2009 r. po raz pierwszy szkoła otrzymała dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach programu Comenius na realizację projektu Europejski rynek pracy – szanse i wyzwania dla młodych ludzi w XXI wieku, który został zaprezentowany w sali Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego Katowicach jako przykład dobrej praktyki. W kolejnych latach realizowane są trzy następne. W ich ramach uczniowie podejmują działania wiążące ich w międzynarodowe społeczności z rówieśnikami z innych krajów. Wyjeżdżają, by uczestniczyć w wielonarodowościowych mityngach, praktycznie doskonaląc swoje umiejętności posługiwania się językami obcymi m.in. w Islandii, Finlandii, Grecji, Turcji, Hiszpanii, na Cyprze.
Otwarcie się szkoły i jej uczniów na świat realizowane jest także poprzez zagraniczne praktyki zawodowe uczniów, którzy szkolą się w swoich zawodach w ramach programu Leonardo da Vinci w Norwegii i na Cyprze (hotelarze) oraz w Niemczech (informatycy, budowlańcy i mechanicy) i w Hiszpanii (architekci krajobrazu, informatycy). W wielu tych działaniach wspiera szkołę założone przez nauczycieli, rodziców i absolwentów Stowarzyszenie Otwartych Drzwi, które pozyskuje środki, promuje szkołę i jest inicjatorem wielu projektów. Główną pomysłodawczynią Stowarzyszenia i jego najaktywniejszym członkiem jest Katarzyna Myrcik, wicedyrektor od 2007 do 2012. To również dzięki jej zaangażowaniu szkoła zawdzięcza efektywny rozwój w ostatnim okresie.
W roku 2013 lublinieckie Technikum nr 2 ZSOT znalazło się w gronie najlepszych techników, uzyskując TYTUŁ SREBRNEJ SZKOŁY 2013. Placówka zajęła 51 miejsce w Ogólnopolskim Rankingu Techników 2013 (7 w województwie śląskim) wśród 2305 szkół technicznych w Polsce. W rankingu Egzaminów Zawodowych Zespół Szkół Ogólnokształcąco – Technicznych w Lublińcu zajął 31 miejsce w Polsce, co dało mu 2 miejsce w województwie śląskim. W 2013r. Technikum nr 2 uzyskało dwa tytuły SZKOŁY MISTRZÓW: w zawodzie technik mechanik (6 miejsce w Polsce) oraz w zawodzie technik budownictwa (9 miejsce w Polsce). Sukces ten został powtórzony w kolejnym roku, czego uwieńczenie jest TYTUŁ SREBRNEJ SZKOŁY 2014. Od 2010r. szkoła posiada tytuł Szkoły Odkrywców Talentów, w 2012r. została wyróżniona przez Państwową Inspekcję Pracy w konkursie „Pracodawca - organizator pracy bezpiecznej”, w 2014r. uzyskała ministerialny certyfikat „Szkoły w Ruchu”.
ZSOT jest organizatorem konkursów wojewódzkich i ogólnopolskich. Szczyci się również licznymi osiągnięciami uczniów na forum międzynarodowym, ogólnopolskim, wojewódzkim i powiatowym. Uczniowie ZSOT zdobyli m.in.: II miejsce w Międzynarodowym Konkursie Filmowym „Our Roots”, tytuł laureata centralnej Olimpiady Filozoficznej, tytuły laureata w Olimpiadzie Hotelarskiej, czołowe miejsca w Wojewódzkim Konkursie Matematyka w biznesie, w Ogólnopolskich Otwartych Mistrzostwach Programowaniu Zespołowym, w Ogólnopolskim Młodzieżowym Turnieju Motoryzacyjnym, w Biegu Przełajowym „O Nóż Komandosa”, w Mistrzostwach Rejonu Tarnogórskiego w piłce nożnej chłopców, w Rejonowych Rozgrywkach ZSZ w piłce ręcznej dziewcząt. W szkole działa grupa teatralna, wydawana jest szkolna gazetka.
Dyrektor Joanna Walczak od początku swojego urzędowania konsekwentnie pozyskuje pozabudżetowe środki finansowe, co pozwala na unowocześnianie bazy szkoły. W 2007 oraz w 2011 roku otworzono w ZSOT dwie nowe pracownie komputerowe oraz rozbudowano szkolne centrum multimedialne. W 2008r. wprowadzono w ZSOT dziennik elektroniczny, którego sprawne funkcjonowanie umożliwia w pełni skomputeryzowana szkoła wyposażona w stanowiska z dostępem do Internetu w każdej sali lekcyjnej. Szkoła posiada ponadto tablice interaktywne, rzutniki multimedialne w każdej klasie, wizualizer, oprogramowanie do nauki przedmiotów zawodowych, nowoczesne pomoce dydaktyczne, wielofunkcyjne boisko „Orlik”. W 2011r. utworzona została „Zielona klasa” – „sala” do zajęć lekcyjnych na świeżym powietrzu.
Zespół Szkół Ogólnokształcąco – Technicznych w Lublińcu od 2007r. kończy rokrocznie około 130-160 absolwentów. Jest to największa szkoła w powiecie lublinieckim, kierowana obecnie przy pomocy dwóch wicedyrektorów, Bożeny Madler-Zdrojewskiej i Mileny Doleżych-Szymiczek. Uczęszcza do niej ok. 600 uczniów. W jej skład wchodzi liceum ogólnokształcące i technikum kształcącego w zawodach: technik mechanik, informatyk, handlowiec, technik budownictwa, hotelarstwa i architektury krajobrazu. Szkoła zatrudnia około 60 nauczycieli przedmiotów ogólnokształcących i zawodowych z tytułem mgr, inż. oraz dr.